Sezaryen doğum, anne adayının normal doğum yapmasına engel olan bir durumun olması ya da anne adayının normal doğum yapmak istememesi halinde uygulanan bir doğum yöntemidir. Günümüzde anestezi tekniklerinin gelişmesi, enfeksiyon ve sterilite sorunlarına karşı etkili antibiyotiklerin bulunması, ameliyatlardaki dikiş tekniklerinin gelişmesi ve cerrahi yöntemlerdeki ilerlemeler sayesinde sezaryen ile doğum daha güvenli ve kolay bir şekilde gerçekleştirilmektedir. Sezaryen doğum, gebeliğin seyrine bağlı olarak farklı gebelik haftalarında yapılabilir. Bebeğe ya da anne adayına bağlı olan tıbbi zorunluluklar nedeniyle bazen sezaryen acil olarak yapılması gerekebilir.

Sezaryen, bebeğin annenin karnından açılan kesi ile rahme ulaşılması ve rahmin kesilerek bebeğin dışarıya çıkarıldığı bir doğum yöntemidir. Normal doğumun yapılamadığı ya da anne adayının normal doğumu tercih etmediği durumlarda bu yöntem kullanılır. Normal koşullarda sezaryenle doğum 30-45 dakika içinde tamamlanır. Olası bir aksilikte bu süre bir saate kadar çıkabilir. Doğum anestezi altında gerçekleştirilir. Bu, genel anestezi olabileceği gibi spinal anestezi ile de yapılabilir.

Sezaryen öncesinde hemşire, anne adayını doğuma hazırlar. Bazı gebelere mide asidinin azaltılması için anti-asit şurup önerilebilir. Bu, anestezi sırasında akciğerlere kaçma olasılığı bulunan mide sıvısını önleme etkisi taşır. Daha sonra karın bölgesi yıkanır, ameliyat edilecek alan tıraş edilir. Ameliyatta mesanenin zarar görmemesi için idrar sondası takılır. Ayrıca kola ya da ele serum bağlanır. Herhangi bir ihtiyaç durumunda bunlar kullanılır.

Cerrahi işlem sırasında ağrı hissedilmemesi için anne adayına anestezi verilir. Genel anestezide doğum sırasında hiçbir şey hissedilmez ve tamamen uyunur. Spinal yani epidural anestezide anne adayı uyanık olur ancak ağrı duymaz. Bu yöntemde belden ince bir tüple girilerek anestezi verilir ve sadece vücudun altı uyuşturulur.

Sezaryen doğuma ilk olarak karın duvarına açılan kesiyle başlanır. Buradan karın boşluğuna ulaşılır. Kesi yeri, çatı kemiğinin üzerinde, yere paralel olarak ya da göbekle çatı kemiği arasına açılabilir. Karın duvarı kasları kenara çekilir, genellikle kas dokusu kesilmez. Daha sonra rahim duvarına kesi yapılarak bebeğe ulaşılır. Bu kesi yatay ya da dikey olabilir, buna doktor karar verir. Genellikle yatay kesi tercih edilir çünkü hem kanama riski azalır hem de iyileşme daha hızlı olur. Buradan bebek çıkarılarak göbek kordonu kesilir. Ardından plasenta dışarı çıkarılır. Vücutta kesilen yerler kendiliğinden eriyen dikişlerle kapatılır. Bu dikişler, kesildiği gibi geriye doğru her kata uygulanır.